Završetkom prvog svjetskog rata dolazi do društvene revolucije koja odbija običaje i vrijednosti prijašnjih generacija i čiji je moto bio živjeti život do kraja.
Ples sada postaje manje formalan, a muzika koja izbija u prvi plan je jazz.
Jazz je muzika crnaca koji su evropsku muziku obogatili afričkim ritmovima. Sama riječ u njihovom slengu znači «sex».
Nastao je kao kontrast tradicionalnoj muzici, a sadrži u sebi ritmičke sekcije baseva, bubnjeva, trombona, klarineta i sl.
Za njega su karakteristične sinkope, a svaki dobar jazz mora u sebi prezentirati i swing.
Jedni od prvih plesova koji su se plesali na jazz su bili charleston, step i foxtrot.
Miješanjem baleta i gore navedenih plesova, formirao se stil plesa koji se prvo zvao «stage dancing», a kasnije je preimenovan u naziv «jazz dance».
Jazz je uglavnom bio muški ples, s nešto žena, da bi vremenom postao jednako zastupljen i muškarcima i ženama. Također ga je prvo plesala američka crnačka populacija, da bi kasnije postao popularan među svim rasama i slojevima ljudi.
Glavna karakteristika jazz dancea su izolacije u kojima se tijelo dijeli na dijelove, od kojih svaki dio radi svoj pokret izoliran jedan od drugog. Ta «aritmičnost/asimetričnost» je ujedno karakteristika i jazz muzike.
Jazz dance u sebe uvlači sve stilove; osnova su baletna tehnika i izolacije, koje se obavezno nadopunjuju ostalim plesnim stilovima.
Danas se jazz dance izvodi na sve vrste glazbe.
Kao i u baletu i društvenim plesovima jazz se pleše i u paru, uključujući i podrške, a ne samo solo ili grupno.
Tehničkim razvojem ostalih stilova plesa, plesačima se kao uvjet nameće treniranje klasičnog baleta.